روغن بابونه

«بابونه» گونه‌های مختلفی دارد:

- «اقحوان» (اقحوان متعفن)، گياهى از خانواده كمپوزيته، یک‌ساله و كوچك و ازنظر شكل خارجى شبيه بابونه است. گل‌هاى آن مجتمع در يك طبق و به‌صورت منفرد در انتهاى شاخه‌هاى گل‌دهنده ظاهر می‌شود، اطراف طبق گل‌ها سفيد و در دايره وسط آن گل‌هاى زرد قرار دارند. برگ‌هاى آن پوشيده از كرك و داراى بريدگى زيادى نه به‌اندازه بريدگى برگ ساير بابونه‌ها، ساقه آن بدون كرك است. اگر روى گياه اقحوان دست كشيده شود بوى بسيار نامطبوعى از آن برمى‌خيزد. اين گياه معمولاً در كناره جاده‌ها و گودال‌هاى منطقه وسيعى از اروپا، شمال آفريقا، آسيا و آمريكاى شمالى انتشار دارد، در ايران مناطق بلوچستان و حاشيه مرزى ايران و عراق به‌طور خودرو ديده مى‌شود.

- «بابونه رسمی» (بابونه صغیر یا بابونه آلمانی)، گياهى است از خانواده ‏كمپوزيته‏، یک‌ساله و بلندى آن حداكثر تا يك متر است. برگ‌های آن سبز بریده‌شده و بسيار نازك شبيه برگ شوید است. گل‌های آن خيلى كوچك است و در يك طبق مدوّر كوچك قرار دارد، هر طبق دو نوع گل دارد، گل‌های سفيد كه در قسمت خارجى دايره و كمى متمايل به‌طرف پايين و آويزان و گل‌های زرد متمايل به قهوه‌اى يا زرد كه در وسط دايره مركزى قرار دارند و بسيار معطرند و در فصل‌های بهار و تابستان مى‌رسند. بابونه رسمی بومى اروپاست و در ساير مناطق دنيا نيز پرورش داده می‌شود، در اغلب مناطق چين، جاوه و ژاپن كاشته مى‌شود و در نواحى اروپا و آسيا به‌طور خودرو مى‌رويد و يا بعضاً كاشته مى‌شود، در ايران در برخى مناطق شمال و همچنين در جنوب در شوشتر به‌طور خودرو ديده مى‌شود و در باغچه‌ها نيز كاشته مى‌شود.

- «بابونه رومی» (بابونه شیرازی یا بابونه حقیقی)، گياهى است از خانواده كمپوزيته، پايا و كوتاه كه بلندى آن از يك وجب كمتر و بسيار معطر است. ساقه آن به رنگ سبز مايل به سفيد است و در بعضى ارقام ساقه آن بر روى زمين گسترده روى زمين است. برگ‌های آن متناوب و بسيار بريده‌بريده مانند شوید ولى پوشيده از كرك است. گل‌های آن مجتمع در يك طبق كه به‏طور منفرد در انتهاى ساقه گل‌دهنده در تابستان ظاهر مى‌شود. در هر طبق گل‌های سفيد در اطراف دايره و گل‌های زرد در قسمت مدور و برجسته وسط طبق قرار دارند. بابونه رومی در اروپا و آسيا انتشار دارد و كاشته مى‌شود، در ايران به‌طور وحشى و خودرو نمى‌رويد ولى سابقاً در باغچه‌ها به‌طور پرورشى كاشته مى‌شد.

- «بابونه زرد» (بابونه اصفر یا عین الثور)، گياهى است از خانواده كمپوزيته، دوساله يا چندساله و ازنظر شكل خارجى تا حدودى شبيه ساير بابونه‌ها، و اختلاف محسوسى كه موجب تشخيص آن از ديگر بابونه‌ها مى‌شود اين است كه گل‌های اطراف طبق و گل‌های دايره وسط طبق هر دو زرد هستند. درصورتی‌که در ساير بابونه‌ها گل‌های اطراف سفيدند. گل‌های آن در اواخر بهار و تابستان ظاهر مى‌شوند. ميوه آن كوچك به رنگ سفيد با پنج خط طولى است. بابونه زرد در اراضى سنگلاخى و آفتابى و آهكى مناطق مختلف اروپا و آسيا و در ايران وجود دارد، در ايران در مناطق شمال ايران و اطراف تهران و گچ‏سر و مناطق خشك گلپايگان و مرند و اشنويه و در تپه‌هاى ميبد در آذربايجان و در آذربايجان غربى به‌طور خودرو مى‌رويد.

- «بابونه وحشی»، گياهى است از خانواده كمپوزيته، یک‌ساله و كوچك و بلندى آن در حدود يك وجب. برگ‌های آن مانند بابونه معمولى تقسيم شده و نوارى است. در طبق گل اين گياه دو نوع گل يكى به رنگ زرد و ديگرى زبانه‌اى و به رنگ سفيد وجود دارد. اين گياه عطر ضعيفى دارد و طعم آن بسيار تلخ است. بابونه وحشی در آذربايجان غربى و جنوب غربى ايران، در شهبازان، كشور، ازنا و در دامنه‌هاى نزديك دهلران ديده مى‌شود.

- «بابونه کبیر» (بابونه گاوی)، گياهى است از خانواده كمپوزيته، دوساله و چندساله. بلندى ساقه‌هاى آن تا هفتاد سانتی‌متر نيز مى‌رسد. معمولاً به علت گل‌های زيبايى كه دارد در باغ‌ها كاشته مى‌شود. برگ‌های آن متناوب و سبز با بريدگى شبيه برگ‌های داودى است و معمولاً در اثر بريدگى به سه قسمت عمده تقسيم مى‌شود. گل‌های آن به‌صورت گروهى در يك طبق مجتمع كه اطراف و دور طبق گل‌های سفيد و قسمت وسط آن را به شكل دايره‌اى گل‌های زرد طلايى بسيار زيبا تشكيل شده است. بابونه کبیر بومى آسياى صغير و اروپا است ولى در ساير مناطق عالم نيز وارد شده است، در ايران در مناطق شمالى، گيلان، لاهيجان و مازندران و در آذربايجان در تبريز به‌طور خودرو مى‌رويد. از تمام اعضاى هوايى این گیاه، عطر قوى بابونه استشمام مى‌شود.

با استفاده از گزینه «خصوصیات» (در بالای همین مطلب) می‌توانید اطلاعات بیشتری را در مورد روغن بابونه مشاهده نمایید.